phoenix12
Πρώην Game Admin
Κάποιες φορές βυθίζομαι στις σκέψεις μου ώρες ατελείωτες. Σκέφτομαι πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να ήταν το παρόν, αν οι αποφάσεις του παρελθόντος ήταν διαφορετικές.
Μπορούμε άραγε να αλλάξουμε το παρόν και το μέλλον, βασιζόμενοι στις αποφάσεις του παρελθόντος; Έχουμε πιθανότητες επιτυχίας; Τι χρειάζεται να κάνουμε;
Ακόμα και να μπορέσουμε να αλλάξουμε το παρόν, οι σκέψεις, οι αναμνήσεις, τα βιώματα δεν μπορούν να αλλάξουν. και αν στην προσπάθεια μας να το κάνουμε καλύτερο, φτιάξουμε ένα χειρότερο παρόν και αντίστοιχα μέλλον;
Είναι ερωτήσεις δίχως απαντήσεις, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος τι σου επιφυλάσσει η μοίρα. Ίσως είναι καλύτερα να δεχόμαστε την μοίρα, χωρίς πολλές ερωτήσεις και αντιρρήσεις
Κάποιες φορές όμως το παρόν δεν είναι όπως το περιμέναμε, δεν είναι όπως το ονειρευτήκαμε. Πολλά είναι διαφορετικά από τα τότε όνειρα του παρελθόντος.
Ειδικά οι άνθρωποι γύρω μας, άλλαξαν και αυτοί, έγιναν παράξενα διαφορετικοί και απόμακροι.
Κάποτε ήταν όλα τόσο απλά, οι άνθρωποι ήταν απλοί. Τώρα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τους ανθρώπους, δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτονται, δεν μπορείς να καταλάβεις ποιοι πραγματικά είναι. Κλείνονται στον εαυτό τους και χρησιμοποιούν μια μέθοδο προστασίας η οποία πολλές φορές απομακρύνει τους ανθρώπους γύρω τους.
Η ειλικρίνεια και η αλήθεια θεωρείται τώρα πια πολυτέλεια. Οι σχέσεις των ανθρώπων κρύβουν μυστικά, κάποιες φορές μικρά κάποιες φορές μεγάλα. Άραγε γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν θεωρούν σημαντική την ειλικρινή κουβέντα, η αλήθεια ανοίγει όλες τις πόρτες και πολλές φορές πόρτες που είναι σταθμός στη ζωή μας. Ίσως να φοβούνται, ίσως να θεωρούν ότι προστατεύουν έτσι τον εαυτό τους, ίσως με αυτόν τον τρόπο να μη χρειαστεί ποτέ να χάσουν ανθρώπους από δίπλα τους όταν τους κρατάνε σε απόσταση.Το μεγαλύτερο ψέμα, λένε, είναι η αλήθεια που δεν ειπώθηκε ποτέ.
Σε έναν παραμυθένιο κόσμο οι άνθρωποι σίγουρα θα ήταν ιδανικοί, κρίμα όμως που ο κόσμος μας δεν είναι παραμυθένιος.
Θα ήθελα να μπορώ να ακούσω τι σκέφτονται αυτοί οι άνθρωποι, τι μπορεί να έχουν βιώσει, γιατί έχουν τέτοια άμυνα.
Οι άνθρωποι δεν μιλάνε πραγματικά πια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατάφεραν να απομακρύνουν τους ανθρώπους, κατάφεραν να δημιουργήσουν ηλεκτρονικές φιλίες οι οποίες αντικατέστησαν τις πραγματικές.
Μα πως είναι δυνατόν να αρκείται κάποιος σε μια ηλεκτρονική φιλία; Ανταλλάσσοντας ιμόσιονς και άλλα εικονίδια και μιλώντας μόνο διαδικτυακά, δεν ονομάζεται φιλία αυτό, τουλάχιστον όχι στην εποχή μου. Αν αυτή είναι η εξέλιξη της φιλίας και των σχέσεων των ανθρώπων, τότε εγώ συγγνώμη θέλω να πάρω το τραίνο να γυρίσω πίσω μερικά χρόνια. Τότε που η φιλία ήταν κάτι το σημαντικό, τότε που οι φίλοι ήταν αδέρφια, τότε που ήμασταν αχώριστοι, τότε που υπήρχε αθωότητα και αγάπη.
Αυτό που μας λείπει είναι οι εικονικοί γάμοι, αρραβώνες, εικονικά παιδιά, αλλά δεν ανησυχώ σε λίγο καιρό θα έχουμε και από αυτά. Θα περιμένεις 9 μήνες μπροστά στο pc να γεννηθεί το παιδί σου, το οποίο όταν γεννιέται θα σου λένε ότι "γεννήθηκε 20mb υγιέστατο δεδομένο, να σας ζήσει" και θα καταχωρείται κιόλας και σε επίσημα έγγραφα.
Δεν είμαι κατά της εξέλιξης της τεχνολογίας, η τεχνολογία δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, ο τρόπος που την χρησιμοποιούμε μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο, εφόσον την χρησιμοποιούμε για να καταστραφούμε η ευθύνη είναι καθαρά δική μας και όχι της τεχνολογίας.
Πρέπει να κατανοήσουμε τη σωστή χρήση της τεχνολογίας, να μην κάνουμε κατάχρηση αυτής, να μην αναγκάζουμε άλλους ανθρώπους να συνδεθούν στο διαδίκτυο για να μας δουν και να μας μιλήσουν.
Δεν έχουμε ανάγκη το facebook, το skype, τα mails για να μιλήσουμε μεταξύ μας, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική επαφή, τίποτα από αυτά δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική φιλία.
Ελπίζω ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, ελπίζω ότι οι άνθρωποι θα αλλάξουν μυαλά, έστω και αν δεν το πιστεύω, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία άλλωστε.
Τελευταία επεξεργασία: